Πώς και γιατί εκδόθηκε η «ΡΟΔΑ»
Καθώς η ΛΕΜΟΤ μεγάλωνε σιγά-σιγά, φάνηκε η ανάγκη ενημέρωσης των μελών της με ένα έντυπο, το οποίο θα γνωστοποιούσε στα μέλη της τις εκδηλώσεις που θα γίνουν, αλλά και θα ενημέρωνε, σχολίαζε, συζητούσε για όσες έχουν ήδη γίνει.
Έτσι, περί το τέλος του 1980 – αρχές 1981, άρχισε να στέλνει στα μέλη ένα ενημερωτικό δελτίο με τα νέα της Λέσχης. Επειδή άρεσε η ιδέα, αποφασίστηκε η αναβάθμιση αυτού του δελτίου σε ένα «πιο έντυπο», το οποίο να έχει ένα όνομα. Έτσι επιλέχθηκε το όνομα «ΡΟΔΑ» και ο πατέρας της Λάκης (Αποστόλης) Τρίτας, ανέλαβε την υλοποίηση του πλάνου.
Τα κείμενα γράφονταν σε γραφομηχανή στο σπίτι του Λάκη, αργότερα έγραφε και ο Γιώργος Αλεξίου στη σπιτική γραφομηχανή ή στη Τράπεζα που δούλευε. Τα πρωτότυπα κείμενα έβγαιναν φωτοτυπία σε σμίκρυνση και δια της μεθόδου της «κοπτοραπτικής», κολλιόντουσαν σε ένα φύλλο Α4 και στη συνέχεια έβγαιναν φωτοτυπίες (συνήθως στη Τράπεζα που δούλευε ο Γ.Α.).
Από την αρχή δημιουργίας της, η ΡΟΔΑ δεν ήθελε να είναι ένα απόλυτα εξαρτώμενο από τη ΛΕΜΟΤ έντυπο, πράγμα που διευκρινίζεται στα πρώτα της τεύχη και επίσης, σαν διεύθυνση, δεν έχει αυτή της ΛΕΜΟΤ, αλλά άλλη, ιδιωτική.
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων (1981 – 1982), η ΡΟΔΑ πέρασε από πολλά σκαμπανεβάσματα (περιόδους), μέχρι να φτάσει στο τεύχος No.5, το οποίο είχε μορφή κανονικού περιοδικού (12φυλλο) και στη σύνταξη έχουν μπει ο Γιάννης Λιόλιος, ο Αντώνης Πανούτσος και φυσικά ο πατέρας της, Λάκης Τρίτας. Ο Γιάννης Λιόλιος είχε σημαντική βοήθεια στο στήσιμο του εντύπου από τον αείμνηστο Μανώλη Κανακάκη, τον καταπληκτικό γραφίστα (και όχι μόνο) που σχεδίασε το πανέμορφο σήμα της ΛΕΜΟΤ.
Το έντυπο πλέον, μοιράζεται από το Πρακτορείο Τύπου και πωλείται στα περίπτερα. Ο Γιάννης Λιόλιος έχει αναλάβει πάνω του την όλο έργο σε μόνιμη και σταθερή βάση και είναι ο μοναδικός έμμισθος (με τον βασικό μισθό) εργαζόμενος της ΡΟΔΑΣ.
Μετά το No.5, εκδόθηκαν άλλα 3 τεύχη, με το τελευταίο (Νο.8) να κυκλοφορεί τον Ιούλιο του 1983, οπότε και σταμάτησε η έκδοση της, για τους παρακάτω λόγους, όπως τους παραθέτει ο Γιάννης Λιόλιος.
Ο Γ.Λ. μας είπε λοιπόν:
<< Γίνεται μεγάλη προσπάθεια για τους χρόνους και την εύρεση διαφημίσεων, ώστε το περιοδικό μας να μην επιβαρύνει την λέσχη. Το αποτέλεσμα ήταν θαυμαστό σαν εικόνα και περιεχόμενο, που είχε έλξη και σε ανθρώπους που αγαπούσαν την μοτοσυκλέτα σαν έννοια κοινωνικοποίησης και ελευθερίας και όχι ανταγωνισμού.
Η αλήθεια είναι πως επειδή εκείνη την περίοδο, η ΛΕΜΟΤ διένυε την πιο “χωμάτινη” περίοδο της, το περιοδικό είχε έναν χαρακτήρα πιο off road και πιο παρεΐστικο, που είχε όμως τρομακτική ανταπόκριση στο κοινό των μοτοσυκλετιστών. Τόση ώστε, στο 8ο τεύχος οι επιστροφές από τα περίπτερα ήταν μόλις 4% (πουλήθηκαν 7.700 τεύχη από τα 8.000 που τυπώθηκαν). Αυτό, ενδεικτικά, ήταν που είχε προβληματίσει τον εκδότη του ιστορικού και κραταιού τότε περιοδικού μοτοσυκλέτας (όταν εκείνοι είχαν μεγάλα ποσοστά επιστροφών από τα περίπτερα), για το πως το καταφέρναμε καλύτερα εμείς οι “ερασιτέχνες” σε σχέση με τους έμπειρους εκδότες.
Παρ’ όλα αυτά, παρά το ότι το περιοδικάκι μας όχι μόνον έβγαζε τα έξοδα του, αλλά έφερνε και πλεόνασμα στο ταμείο της ΛΕΜΟΤ, ήλθε η στιγμή της κρίσης. Ο street και τουριστικός τομέας της Λέσχης έθεσε μομφή για το ύφος του εντύπου και για το ποιος το έχει αναλάβει. Δυστυχώς στο συγκεκριμένο σημείο, από ευθιξία, οδηγείται η βασική ομάδα του περιοδικού να αποσυρθεί και να παραδώσει στην λέσχη την διαχείριση του εντύπου και τα έτοιμα τελικά films για την εκτύπωση του 9ου τεύχους.
Όπως γνωρίζουν οι τότε ασχολούμενοι, το τεύχος αυτό ουδέποτε εκδόθηκε. Σημειωτέον πως η απόφαση αυτή πάρθηκε την προηγούμενη της εκτύπωσης του. Μάλιστα στο τυπογραφείο Αφοί Πρωτοπαππά στο Περιστέρι όπου εκδίδετο, όχι μόνον δεν το πίστευαν, αλλά είχαν ζητήσει να αγοράσουν τα δικαιώματα ώστε να μπορέσουν εκείνοι να το συνεχίσουν. Είχαν μάλιστα πει, πως δεν είχαν γνωρίσει άλλο έντυπο με τέτοιο ποσοστό επιτυχίας/πωλήσεων.
Σημαντικό της τελικής απόφασης τότε, ήταν η μεθόδευση κάποιων “φίλων” ώστε να οδηγηθεί η Pirelli σε εξώδικη διαμαρτυρία προς την ΛΕΜΟΤ για τη χρήση του τίτλου «Ρόδα», που εκείνη, κατά δήλωση της, είχε κατοχυρώσει για διαφημιστικό της έντυπο.
Η συνέχεια είναι πιστεύω γνωστή στους περισσότερους, μια που πλέον όλα ήταν πιο εμφανή, αλλά ….. ήταν χωρίς τη Ρόδα μας. Με πολύ αγάπη για όλες τις στιγμές και όλους τους σημαντικούς ανθρώπους – μοτοσυκλετιστές που γνώρισα μέσα από την ΛΕΜΟΤ. Γιάννης Λιόλιος >>
Μέχρι τον Φεβρουάριο 2024, έχουμε βρει στα αρχεία του Θοδωρή Δελλαπόρτα και Γιώργου Αλεξίου, τα παρακάτω τεύχη της ΡΟΔΑΣ:
- Περίοδος 1η, τεύχος 2ο, εκδόθηκε 2ος 1981
- Περίοδος 2η, τεύχος 1ο, εκδόθηκε 9ος 1982
- Περίοδος 3η, τεύχος 4ο, εκδόθηκε 1ος 1983
- Περίοδος 3η, τεύχος 5ο, εκδόθηκε 3ος 1983
- Περίοδος 3η, τεύχος 6ο, εκδόθηκε 4ος 1983
- Περίοδος 3η, τεύχος 7ο, εκδόθηκε 6ος 1983
- Περίοδος 3η, τεύχος 8ο, εκδόθηκε 7ος 1983
ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ και αναζητάμε επισταμένως τα παρακάτω τεύχη:
- Περίοδος 1η, (τεύχος) 1ο, εκδόθηκε πριν από τον 2ο 1981
- Τεύχη 2 και 3 που έχουν εκδοθεί μεταξύ 9ου του 1982 και 1ου του 1983.
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Αλεξίου